Iedere vrijdag besteed ik aandacht aan een reisfoto. Waar is de foto gemaakt en hoe heb ik deze gemaakt. Deze week in PhotoFriday een foto van de Bromo vulkaan in Indonesië.

PhotoFriday Bromo vulkaan

De Bromo vulkaan staat bij velen hoog op de bucketlist en dat snap ik helemaal. Ik was er heilig van overtuigd dat de Bromo vulkaan hét hoogtepunt zou zijn van mijn rondreis door Indonesië. Dat bleek achteraf niet het geval te zijn. Dat neemt niet weg dat het natuurlijk geweldig was. Bromo ligt tussen vier andere vulkanen en samen vormen zij een buitenaards landschap. Lava heeft alles rondom de krater verwoest en daardoor lijkt het net alsof je op de maan loopt. Dat idee had ik althans 😉 .

Zonsopkomst boven de Bromo vulkaan

Deze foto is uiteraard gemaakt tijdens de bekende zonsopkomst. De zonsondergang was een behoorlijk afknapper want het was zo slecht weer dat er geen zonsondergang te zien was. Daar baalde ik serieus van. Daarom stond ik vol goede moed om 3.00 uur in de ochtend naast mijn bed om de zonsopkomst te zien. Wat een belachelijk tijdstip voor een zonsopkomst, maar het is voor het goede doel 😉 .

Om 4.30 uur worden we opgehaald bij onze accommodatie en naar de Penanjakan gebracht. Deze berg ligt vlakbij Bromo en vanaf hier heb je het beste uitzicht over de omgeving. Verwacht overigens niet dat je hier heel romantisch van het magische uitzicht kan genieten want het is hier serieus aansluiten in rijen van. Zorg dus dat je echt vroeg aanwezig bent om een goed plekje te bemachtigen en blijf ook vooral staan.  Dat zegt genoeg over de drukte lijkt me.

Zodra de zon opkomt, voel je dat iedereen onrustig wordt. We wachten immers op het magische moment dat de krater zichtbaar is. Dat duurt even en in ons geval nog langer. Het is hartstikke bewolkt en even denken we dat ook de zonsopkomst in het water valt. Ik moet en zal de krater zien! Ik ben toch niet voor niets naar Indonesië afgereisd. Deze vulkaan stond zo ontzettend hoog op mijn wishlist. Rond 6.00 uur zie ik de meeste toeristen teleurgesteld afhaken. Ze vertrekken weer zonder de krater te hebben gezien. Wij besluiten geduldig te wachten want heel langzaam begint het open te trekken. Zou het toch nog goed komen?

Om 6.30 uur is het dan eindelijk zover! De krater is zichtbaar. Woehoe…hang de vlag uit! Slechts vijf minuten is de krater zichtbaar, maar dat is voldoende. Ik heb de foto die ik zo graag wilde maken. Mijn fototip van deze week is dan ook:

Geduld is een schone zaak…

Volg mijn reisavonturen ? Facebook – Twitter – Instagram – Bloglovin