Java: Verrassend Kalibaru en Sukamade

Na de lunch begint het echte werk want er volgt een urenlange spectaculaire hobbelrit over onverharde wegen en door riviertjes. Tussendoor maken we ook nog een uur durende wandeling door de jungle. Het is echt schitterend en we spotten toekans en langoer-apen. We hobbelen en bobbelen nog een hele tijd door en worden echt alle kanten opgeschud.

Aan het einde van de middag komen we ‘shaken en zeker ook stirred’ aan in het kleine dorpje Sukamade midden in de jungle.

Reuze zeeschildpadden op het strand van Pantai Penyu

De schildpadden leggen hun eieren ‘s nachts op het strand van Pantai Penyu, deze worden vervolgens door ‘rangers’ opgegraven en bewaard, totdat de eieren uitkomen en de babyschildpadjes sterk genoeg zijn om bij het strand weer uitgezet te worden. Hierdoor overleven nu meer dan 90% van de babyschildpadden, terwijl dat eerst rond de 10% was.

We verblijven in een zeer eenvoudige accommodatie midden in de jungle. We slapen met vijf personen op een kamer en de badkamer valt weer onder de categorie ‘we douchen morgen wel’ maar dat mag de pret niet deren.

Om 20.00 uur is het eindelijk zover! We stappen in de jeeps en gaan weer hobbelend op weg naar Pantai Penyu. Bij aankomst mogen we eerst bij de babyschildpadjes gaan kijken…zoooooooo schattig! Ze zijn echt super klein en overal krioelen ze rond. Sommige zijn net uit hun ei gekomen en helaas heeft niet ieder schildpadje die worsteling overleefd. Zodra er voldoende schildpadjes zijn en ze groot genoeg zijn, mogen ze worden uitgezet. Jullie snappen uiteraard wel dat wij dit onwijs graag willen doen en met onze allerliefste glimlach informeren wij naar deze mogelijkheid. De lokale gids informeert voor ons maar helaas zijn er niet voldoende schildpadjes om uitgezet te worden…heeeeeeel erg jammer.

Wel of geen schildpadden?

Dan krijgen we groen licht om richting het strand te lopen. Na vijftien minuten lopen krijgen we instructie dat de zaklampen uit moeten en we doodstil moeten zijn. We krijgen de opdracht om dadelijk in het donker op het strand te gaan zitten totdat we geroepen worden door een ranger. We mogen geen geluid maken en alles moet donker zijn. Ik kan jullie zeggen dat het erg bijzonder is om in het pikkedonker op een strand te zitten terwijl je de woeste golven op de achtergrond hoort, wachtend tot er een schildpad op het strand is.

We zijn met negentien personen en een groepje uit Korea heeft nogal moeite met het stil zijn. Volgens mij is er bijna een uur voorbij als er eindelijk een ranger in zicht komt. Een heel eind verderop is er een mannetje gespot die waarschijnlijk op zoek is naar een vrouwtje. Helaas dus geen vrouwtje die eieren gaat leggen maar beter iets dan niets.

We trekken een stille sprint door het mulle zand richting de andere kant van het strand. Het lijkt wel een eeuwigheid te duren voordat we er zijn maar eindelijk zien we iets in de verte. Er ligt inderdaad een schildpad van een meter doorsnede op het strand…geweldig! De rangers keren de schildpad en het blijkt een onbekend mannetje te zijn.

We moeten op afstand blijven maar mogen verrassend genoeg fotograferen met flits!? Ik maak een aantal foto’s wat niet meevalt in het pikkedonker maar door al het flitslicht (van omstanders) lukt het nog aardig. De schildpad zet het uiteraard op een lopen (zo ver dat mogelijk is) richting de zee. Hij begint te blazen en is duidelijk gepikeerd wat ik ook niet vreemd vind. We worden geattendeerd om meer afstand te nemen en de schildpad de ruimte geven waar veel mensen (Koreanen) nogal moeite mee hebben. Ik vind het eerlijk gezegd best zielig voor de schildpad.  Het duurt een eeuwigheid maar uiteindelijk bereikt hij toch de zee…free turtle!!! Het is een prachtig gezicht om hem de laatste meters te zien afleggen en te zien verdwijnen in het donker.

Toch een dubbel gevoel

We wachten lang…heel erg lang maar er is geen schildpad meer te zien. Balen maar we hebben er in ieder geval één gezien. Velen beginnen onrustig te worden en rangers gaan zelfs ‘stiekem’ roken terwijl dit helemaal niet mag. Een half uur eerder dan gepland, worden we gevraagd om terug te keren naar de jeeps. Erg jammer want ik had nog wel langer willen wachten.

Sukamade is echt geweldig, maar eerlijk gezegd had ik toch een dubbel gevoel bij bij het bezoek aan de schildpadden. De schildpad was duidelijk ‘not amused’ en de meeste omstanders gedroegen zich onfatsoenlijk. Persoonlijk vind ik het niet kunnen om te flitsen bij een dier. Erg jammer want dit stukje Java is zo ontzettend mooi. Desondanks vond ik dit Nationale Park echt geweldig mooi en zeker een bezoek waard.